Зүрхэн хотын дээгүүр зүрхэн үүл нүүж ирсэн
Зүрх минь тэгэхэд чамгүй байсан одоо ч чамгүй
Хааяа ганцаар суух үнэхээр сайхан
Хайрт чамайг үгүйлэн суух бүүр ч сайхан
Бүтэлгүй хайрын хойноос би гүйх эрхгүй гэдгээ ойлгосон
Бүтэн сарны дор би уйлж үзсэн хашгирч үзсэн
Энгийн хүүгийн зүрх сэтгэл чамайг санасан нь энэ юм болов уу
Энэ л миний заяа тавилан хайрын илгээлт юм
болов уу...
No comments:
Post a Comment